Hoi Tess,
Het worden dus spannende tijden voor jou, zo met de wereldreis die je van plan bent te gaan maken. Wat leuk! En in je vorige brief kan ik lezen dat je het allemaal goed geregeld hebt. Dat scheelt in plezier. Ik hoop, voor mijn reis naar Marokko, dat ik binnenkort ook kan zeggen dat ik het geregeld heb. Ik ben er in ieder geval mee bezig.
Tijdens de zomer heb ik niet echt mijn rust gepakt, want ik moest op zoek naar een nieuwe baan. Maar goed, dat moest maar zo. Want als je een plan hebt, dan moet je je niet laten afleiden door de onmogelijkheden. Op mijn nieuwe baan heb ik het vooral druk met communiceren en samenwerken, twee aspecten waar ik, denk ik, zwak in ben. Ik moet mijn aandacht en energie er helemaal bijhouden om die vaardigheden te kunnen aanleren. Ik zou er graag een tweede baantje bij willen hebben, om sneller te kunnen sparen. Alleen kan ik dat nu nog niet doen omdat ik het voorlopig druk genoeg heb met de leerdoelen die ik mezelf gesteld heb. Terugkomend op je vraag: ‘hoelang denk je dat het nu nog duurt voordat je het bedrag bij elkaar hebt gespaard om te kunnen vertrekken naar Marokko?’ Ik denk nog een half jaar. Maar als ik het bedrag eerder heb geregeld, bijvoorbeeld via een subsidie voor dit soort werk, of als ik het bedrag eerder bij elkaar heb gespaard dan wil ik ook graag eerder vertrekken, met goedvinden van mijn werkgever.
“Adil wat heb jij een mooie levensdroom: ‘zoveel mogelijk kinderen (aan een betere toekomst) te helpen.’ Al weet je niet altijd hoe, ik denk dat als je deze instelling hebt en zo overtuigd bent van je doel, het sowieso gaat lukken.”
Het doet me erg goed een compliment te krijgen over het doel dat ik mezelf heb gesteld. Dat moedigt mij aan om hier mee door te gaan. Complimenten kregen wij binnen onze familie van huis uit niet zo gauw. Er werd niet zoveel gepraat met de kinderen. Het had onbeschrijfelijk veel betekend (denk ik) wanneer mijn ouders deze aandacht wel aan ons hadden gegeven. Maar goed, dit inzicht is op zichzelf ook waardevol.
Verder moet ik natuurlijk reageren op je vraag over mijn opstandige broertje in de vorige brief:”En aangezien wij van huis uit autoritair zijn opgevoed heb ik hetzelfde gedaan bij hem in plaats van met hem te praten, wat natuurlijk beter is (praatte ik over hem en over mij).” Wat tussen haakjes staat hoorde in de vorige brief er niet te staan. Dat was een foutje.
Op je vraag over het gesprek met mijn moeder over mijn broer die homo is, kan ik alleen zeggen dat mijn moeder natuurlijk niet op school heeft gezeten. Dus zoals het mijn moeder betaamt, en loyaal als ze is aan het geschrift van het heilige boek ‘De Koran’, reageert ze als volgt op zijn homozijn: “Het staat in De Koran dat het niet mag en dus niet kan bestaan”. Hierop reageer ik: “Ja ma, maar het is zo, hij is homo en nu?”, daarmee bedoelend “Ga je nu je zoon weggooien, afmaken, veranderen..??..” Waarop mijn moeder natuurlijk, loyaal als ze is, bleef vertellen dat het niet kan en het verboden is..”. Het feit alleen al dat ik het met mijn moeder, over dit soort gevoelige onderwerpen kan hebben en dat ik daar ook geen emoties bij voel als afwijzing, aangevallen voelen en veroordeling, voelt al goed.
En op je laatste vragen over mijn broertje en Maaike kan ik zeggen dat de ruzies die je het meeste pijn doen, waarschijnlijk om personen gaan om wie je het meeste geeft. In mijn geval is dat zo. Maaike veroordeelde bepaalde acties in het verleden in een periode dat ik het moeilijk had. Achteraf kan ik hooguit zeggen dat ik niet de vaardigheden had om over de dingen te praten waar ik mee zat. In zo’n periode verwacht je niet dat zo’n belangrijk persoon in je leven (Maaike), je veroordeelt. Maar dat gebeurde. Ik hoop dat de ruzie met Maaike tijdelijk is, en mijn broertje heb ik nu een keer gezien. Ik hoop ook met hem te kunnen praten wanneer hij daar aan toe is.
Al met al een greep uit de verhalen en ervaringen uit het leven van jou en mij. We weten niet hoe het zal verlopen maar dat is het leven, toch? Het was leuk en soms zelfs therapeutisch om deze briefwisseling te voeren. En nu gaat jouw weg richting een wereldreis en mijn weg richting Marokko. We zien inderdaad wel waar we over een aantal jaar in zitten. Veel plezier op je wereldreis, maak maar veel mee!! Maar eerst nog even de laatste vakken halen. Veel succes.
Groeten,
Adil
Beeld: Anne Tjin