Welke maat bh heb je nu?
75E
Welke maat bh had je voor de operatie?
80F
Wat vond je ervan om borsten te krijgen?
Ik kan me niet herinneren dat ik er naar uit keek om borsten te krijgen, de meisjes uit de klas waren er meer mee bezig dan ik, en hadden ook al meer borstontwikkeling. Ik was er trots op in mijn laatste jaar basisschool om nog plat te zijn als een jongen. Ik was trots omdat ik anders was dan de rest, en omdat ik minder met dingen bezig was die in mijn ogen niet belangrijk waren als: uiterlijk, make-up, jongens etc. Waarschijnlijk waren mijn hormonen nog niet ontwikkeld. Later heb ik daarmee ook gekoketteerd, om op dat punt anders te zijn dan de rest, en me niet te veel met uiterlijkheden bezig te houden. Ik ben net de dertig gepasseerd en begin nu pas met een beetje make-up af en toe doe ik hakken aan.
Op welke manier werd er thuis over het krijgen van borsten gesproken?
Ik denk dat ik ben voorbereid met door mijn moeder, ik kan me dat niet precies herinneren, wel de seksuele voorlichting door haar. Ik neem aan dat ook het onderwerp borsten daar bij hoorde. Wel kan ik me herinneren dat ik met mijn moeder op mijn verzoek mijn eerste bh kocht. Nu ik er wat langer over nadenk, herinner ik me dat ze mij wel vroeg of ik een bh nodig had, en dat ik daar vooral erg kribbig (het was in het begin van mijn puberteit) met’ neehee’ op reageerde.
Op een gegeven moment, toen je borsten volgroeid waren, had je moeite met de omvang. Waarom precies?
Ik ben zo ongeveer in een jaar van plat naar een DD gegaan. Daardoor had ik last van mijn omvang, toen ik jong was. Ik was natuurlijk kwetsbaar voor opmerkingen, vooral van de jongens om mij heen. Dat speelde zo ongeveer tussen mijn 14 en 16e jaar. Daarna, toen seks een rol begon te spelen, voelde ik me erg ongemakkelijk met mijn omvang, ook op het strand en dergelijke. Ik ben lange tijd niet blij geweest bij het kopen van bh’s en bikini’s want alles wat leuk was, paste mij niet en daar werd ik erg verdrietig van. Maar ik kan me niet herinneren dat ik door mijn omvang gehinderd werd en bepaalde dingen niet kon doen. Naar mijn idee is het modebeeld van borsten dubbel: men moet slank zijn, maar grote borsten verwijzen naar seks. Ik probeer me daar afzijdig van te houden. Wat betreft kleding draag ik wel wat er in de mode is, maar voel ik me niet gevangen in een modebeeld.
Op mijn 18e besloot ik toch naar een plastisch chirurg te gaan. Hij zei mij dat ik tien kilo moest afvallen en daar had ik geen zin in. Daar kwam bij dat ik toen geen zin had mijn zomervakantie op te geven voor zo’n operatie. Ik kan me ook herinneren dat ik op de achterkant van de VPRO-gids heb gelezen wat meisjes vertelden over hun operatie. Echt uitgebreid advies heb ik toen niet ingewonnen. Op mijn 24e was ik het weer beu en ben ik weer naar de huisarts geweest die me doorverwees naar de plastisch chirurg. Ik heb toen een privé-kliniek bezocht, omdat de wachtlijsten zo lang waren. Ik vond die kliniek te duur, want ik kon van de kosten twee jaar collegegeld betalen. Uiteindelijk kwam ik bij het ziekenhuis terecht en daar werd ik de daaropvolgende zomervakantie geopereerd (dat was handig in verband met het feit dat ik nog studeerde).
Hoe ging het proces van de keuze om een borstcorrectie te willen tot de uiteindelijke operatie?
Het kostte geen moeite iemand te overtuigen, niet de huisarts, niet de specialist, mijn familie of vrienden. Een borstverkleining als je veel borsten hebt wordt over het algemeen wel geaccepteerd. Vaak denkt men dat er een fysieke aanleiding is, zoals rugklachten. Als ik dat ontken en vertel dat ik het gewoon beu was, reageren de meeste mensen begripvol. Maar meestal wordt gefocust op mijn vermeende verholpen rugklachten.
Hoe kijk je nu aan tegen je borsten?
Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, het past nu zo erg bij me dat ik het zelfs vergeet dat ik het heb gedaan. Op het begin had ik wel last van mijn littekens (ik heb vrij veel littekens) maar ik beschouw die tegenwoordig als onderdeel van mijn lichaam. Ze horen erbij.
Heb je het gevoel dat mannen naar je borsten kijken?
Ik heb niet het gevoel dat mannen altijd naar mijn borsten kijken. Kleding is daarbij ook van belang en soms trek ik bewust iets aan waarin mijn borsten opvallen. Soms vind ik het leuk als het gebeurt. Maar dat hangt ook af van de man en van de manier waarop hij aandacht aan me besteedt.
Kijken ook vrouwen/meisjes naar je borsten, wanneer en hoe ervaar je dat?
Nee, ik heb ook niet het gevoel dat veel vrouwen naar mijn borsten kijken, nog minder zelfs dan mannen. Ik praat wel eens met mijn vriendinnen over borsten of plastische operaties.
Zou je borstvoeding kunnen geven (hebben kunnen geven) ondanks de operatie? Hoe belangrijk is dat voor je?
Nee, ik kan geen borstvoeding geven. Toen ik 19-20 was, was dat een reden om mijn borsten niet te laten verkleinen, later (met 25 jaar) heb ik het toch gedaan. Ik heb er nu geen moeite mee maar heb nu ook geen kinderen. Ik heb geen idee of ik nog spijt krijg, wanneer het in een bepaalde situatie misschien wél een rol gaat spelen.
Wat vind je van de Nederlandse cultuur rond borsten?
Lastig, ik heb hier niet zo’n uitgesproken mening over. Ik kijk weinig tv en lees weinig bladen dus ik heb nu het idee dat ik er niet zo veel mee in aanraking kom. Hoewel dat natuurlijk niet geheel waar is. Het blijft een feit dat seks verkoopt en dat daar mee gespeeld wordt. Het is wel jammer dat de reclame werkt met een keurslijf aan beelden: een duidelijk bepaald slank schoonheidsideaal. En dat is behoorlijk eenzijdig. Het moet allemaal wel perfect zijn, slank, zonder rimpels. Ik denk dat zo’n beeld een weerslag heeft op hoe vrouwen zichzelf bekijken en waardoor ze te vaak ontevreden zijn met wat gewoon natuurlijk is.
Ken je andere landen⁄culturen die anders dan de Nederlandse omgaan met borsten en wat vind je daarvan?
Niet echt.
Van welke publieke persoon bewonder je de borsten en waarom?
Ik zie wel eens mooie borsten maar dat beeld blijft niet genoeg hangen om hier antwoord op te kunnen geven. Wellicht interesseert het me niet genoeg.
De schoonheid van je borsten. Hoeveel punten zou je je borsten geven en waarom?
Ik ben blijer met mijn decolleté dan met mijn borsten op zich. Dus gekleed is beter dan naakt. Die borsten zijn wel belangrijk voor me, ze zijn immers ook een stuk van mijn vrouwelijkheid. Het is wisselend hoe ik over mijn borsten denk. Dat ligt aan mijn stemming: soms vind ik ze nog steeds wat te groot en soms vind ik ze wel mooi.
Tekst: Monique