Schoenen vind ik bij uitstek het kledingstuk om een bepaalde ‘look’ of ‘dress code’ neer te zetten. Eenzelfde outfit kan, gecombineerd met verschillend schoeisel, bijvoorbeeld laarzen met een hakje of sneakers, immers een totaal andere look creëren. Ik probeer door middel van mijn schoenen af te wijken van het doorsnee modebeeld. Door mijn schoenen kan ik mij onderscheiden van de anderen. Als kind kreeg ik niet zo vaak nieuwe schoenen. Ik had een paar voor de winter en één voor de zomer. Op dit moment heb ik een flinke collectie schoenen van allerlei snit en stijl. Dat geeft me een groot gevoel van luxe en ik haal er veel genoegen uit om kleding mooi met schoeisel te combineren. Ook het weer, de gelegenheid, hoe ik me voel en hoe ik wil overkomen (elegant of sportief) bepalen welke schoenen ik aantrek. Ik verzorg schoenen zo goed en zo lang mogelijk, tot ze tot de draad toe versleten zijn. Zo staan er op dit moment schoenen in mijn kast die al meer dan tien jaar oud zijn.
Ik vind het lastig om precies aan te geven hoeveel geld ik per jaar aan schoenen uitgeef, maar Ik schat een gemiddeld bedrag van 400 euro per jaar. Ik zou niet kunnen zeggen aan welk type schoen ik dat bedrag uitgeef.
Ik draag in de winter en het tussenseizoen vaak laarzen en korte laarsjes met vaak halfhoge brede hakken. Het hele jaar door draag ik sneakers al of niet met hak en in de zomer graag een platte sandaal of zomersneakers. Ik heb geen ballerina’s of pumps, nooit gehad en ik ben niet van plan ze ooit te kopen, want ze passen niet bij mij. Het is niet het soort schoen waar ik mezelf in wil zien. Ze komen niet overeen met mijn persoonlijkheid. De kleuren van mijn schoenen hebben vooral bruine, beige tot warm bruin en rode tinten. Ik heb ook wel een paar zwarte paren schoenen. Ze moeten comfortabel zitten en in de winter liefst lekker warm.
Omdat ik mijn schoenen en laarzen gedurende vele jaren goed verzorg en er zuinig op ben, zijn sommige tot op de draad toe versleten of zijn uit te mode. Ik bewaar ze lang en daarom heb ik veel schoenen in mijn kast staan. Ik geef je hier een precieze opsomming: 6 paar laarzen, 6 paar sneakers (3 paar met verhoogde hiel en 3 paar met platte zool), 1 paar fuchsiarode loopschoenen, 5 paar sandalen of open schoenen, 6 paar korte laarsjes of schoenen tot aan de enkel , 5 paar geklede schoenen met hak en 2 paar strandslippers.
Comfortabel maar vrouwelijk
Ik kies vooral schoenen die zeer comfortabel zitten en die mijn voeten niet afknellen, maar die toch een zekere vrouwelijke en unieke touch hebben. Ik vind het leuk wanneer ze net ietsjes anders zijn door het design, de kleur, het model, de franjes (bijvoorbeeld een pelsje in de winter of een pompon, of het decoratiemotief in het leer van de schoen). Ik kies nooit voor naaldhakken, maar ik heb graag wel een schoen met een lage brede of middelhoge brede hak die wat eleganter zijn en ‘out of the box’. Ik houd niet van een doorsneeschoen zonder karakter. Ik heb één keer de Mojito design schoen van de Britse ontwerper Julian Hakes gekocht, toen hij sterk afgeprijsd was. Het zijn witte hoge gelakte schoenen met een knaloranje binnenbekleding. Ze zijn meer art object dan schoenen. Ik wacht alleen nog op de juiste gelegenheid om ze eens te dragen, want dit kan alleen als er niet gestapt hoeft te worden.
Uniek ontwerp
Ik kijk niet naar de designer van schoenen of het schoenmerk om mijn keuze te maken. Dat speelt helemaal niet mee in mijn beslissing. Ik kijk eerst en vooral wat ik mooi vind, en of de schoenen bijvoorbeeld een afwijkend en uniek design hebben. In België hebben we een enorme keuze aan lederen kwaliteitsschoenen in een enorme variatie. En dan ook nog schappelijk geprijsd. In het verre buitenland valt me op dat schoenen soms van minder kwaliteit zijn en veel duurder.
Een aantal jaar geleden kocht ik een paar schoenen van de Japanse ontwerpster Chie Mihara. De speciale elegante vorm van de hakken en rondingen overtuigden me, hoewel de prijs hoger was dan ik gewoonlijk betaal. Ik draag ze alleen bij speciale gelegenheden wanneer ik elegante schoenen nodig heb en ze gaan al jaren mee. Het Japanse oog voor detail bevalt me ook. Er zit zelfs een reservehak in de schoenendoos. De schoenen zijn erg origineel van zeer hoge kwaliteit en hebben een geweldige pasvorm. Ik kan er gemakkelijk op lopen, ondanks de hakken. Ik zou graag bij gelegenheid nog eens zo’n paar willen kopen.
Ik aarzel ook niet om af en toe naar maat 38 op de kinderafdeling te kijken. Al meerdere keren heb ik hier leuke platte schoenen gevonden die wat speelser zijn dan de schoenen voor volwassenen (bijvoorbeeld mijn gelakte platte winterschoenen met pels).
Budget
Als ik heel veel geld te besteden had, zou ik waarschijnlijk niet veel andere keuzes maken dan ik nu doe. Misschien zou ik per jaar meer schoenen kopen. En ik denk dat ik minder zou aarzelen om duurdere schoenen te kopen. Als ik een schoen geweldig vind en deze buiten mijn budget valt, kom ik soms terug in de uitverkoop om hem alsnog aan te schaffen, als hij er nog is tenminste. Op dit moment ben ik niet bereid om onzinnig diep in de portemonnee te tasten. Ook als ik heel veel geld zou hebben, denk ik niet dat ik ertoe bereid zou zijn.
Zoals ik hierboven al vertelde, kies ik het type schoen bij de gelegenheid. Op het werk draag ik een elegante laars of een geklede schoen waar ik goed op loop. Soms ook wel, als het gezelschap of de situatie het toestaat, een geklede sneaker. Als ik op zakenreis veel moet lopen, draag ik het liefst een geklede sneaker. De schoenen die ik op feestjes draag, verschillen niet zoveel van de schoenen op het werk. En thuis draag ik meestal sneakers of loop ik op blote voeten.
Hoge hakken
Ik zou het niet weten of de mannen mij anders bekijken als ik hoge hakken draag. Ik draag mijn schoenen voor mezelf en let niet op de reacties van mannen. Maar ik kan me voorstellen dat sommige mannen hakken erotiserend vinden. Ik denk dat als een vrouw hakken draagt, ze automatisch anders gaat lopen – anders dan een man – en daarmee onderscheidt ze zich van een man in haar hele manier van bewegen. Daardoor zou ze inderdaad wel eens bepaalde aandacht kunnen trekken. Mijn partner stelt op dit vlak geen eisen, maar ik merk wel dat hij het leuk vindt als ik hakken aandoe en ik mij mooi aankleed. Wellicht geldt dat vooral voor het mooie aankleden en niet zozeer voor die hoge hakken alleen. Hoewel, misschien gaat het om het totaalplaatje van extra mooi aangekleed zijn.
Ikzelf heb niet een uitgesproken behoefte aan echt hoge hakken. Ik draag ze bijna nooit. Halfhoge hakken maken dat ik me wat eleganter en vrouwelijker voel. Je beweegt je nu eenmaal op een andere manier. Als ik hakken draag, maak ik er hoe dan ook werk van om er stevig op te kunnen doorlopen, omdat ik toch als een sterke vrouw wil overkomen. Ik houd niet van het beeld van trippelen en strompelen en niet lekker kunnen doorlopen op hakken. Echt hoge hakken zou ik een marteling vinden. Het is niets voor mij, want ik loop graag lekker door. Toch horen hakken bij mij. Het gaat steeds om een totaalplaatje welke schoenen mooi staan bij nylons bij een jurk, rok of strakke jeans Ik wil een bepaalde elegantie creëren. Net als een hoed of juwelen maken schoenen het plaatje af. Maar het plaatje kan ook af zijn zonder deze erg hoge hakken, het is geen must voor mij.
Dresscode
Ja, het klopt wel dat men overal op de wereld van mening is dat een vrouw, vooral hooggeplaatste vrouwen, bij een officiële gelegenheid pas goed gekleed is als ze ook hoge hakken draagt. Ik kan me ook voorstellen dat sommigen in zo’n omgeving strikt vasthouden aan een soort van verplichte schoeiselcode. Maar ik ben van mening dat er nergens een verplichte schoeiselcode zou moeten zijn. Ik begrijp wel dat bij officiële gelegenheden een zekere dresscode vereist wordt en dat een nette schoen een must kan zijn, maar een geklede schoen kan ook een laars met platte zool zijn, een schoen met middelhoge hak of een mooie platte ‘design‘ schoen.
Hakken en gezondheid
Hoge hakken zijn inderdaad vaak oorzaak van gezondheidsklachten, zowel van de voet zelf als van rug en nek. Eigenlijk zou in deze tijd de technische kant van het vormgeven van een hak voldoende ontwikkeld moeten zijn om gezonde hakken op te leveren. Ik ben van mening dat niemand een vrouw mag dwingen hoge hakken te dragen. Ik denk trouwens dat vrouwen wijs en zelfstandig genoeg zijn om zelf te beslissen welke schoen ze wensen en wat ze er voor over hebben om deze te dragen. Het is natuurlijk niet erg verstandig om steeds hoge hakken te dragen wetende dat dit het lichaam niet ten goede komt. Ik merk dat sommige vrouwen toch voor hoge hakken kiezen, omdat ze zichzelf te klein vinden. Belgische vrouwen hebben wellicht meer met dit lengte-probleem te kampen dan Nederlandse vrouwen. Naar mijn mening is het vooral de modewereld die de hoge hak maar blijft promoten als ideaal vrouwenbeeld, net zoals slank zijn en een perfecte schoonheid. Vrouwen houden (on)bewust? rekening met het ongeschreven beeld van de modewetten rond hoge hakken.
In dat licht bezien is het duidelijk dat het verplicht dragen van hoge hakken en vrouwenemancipatie absoluut niet samengaan. Emancipatie betekent vrijheid van keuze en verplicht dragen is dus geen emancipatie. Toch zijn niet alle vrouwen daarin echt vrij. Vooral een cultuur op een werkplek kan veel dwang uitoefenen. Kijk maar naar de wereld van de luchtvaart. Vrouwelijk personeel van luchtvaartmaatschappijen, hostessen en stewardessen, worden toch wel zeer sterk geacht hoge hakken te dragen als deel van het werkuniform. Het is onbegrijpelijk dat dit soort schoenen nog steeds verplicht deel uit maken van een werkuniform. Natuurlijk zijn verstevigde veiligheidsschoenen bij bepaalde risicovolle werksituaties noodzakelijk en is een schoenvoorschrift dan wel wenselijk.
Gelukkig kiezen meisjes en jonge vrouwen steeds meer voor gemakkelijke schoenen. En dan niet alleen in de vrije tijd, maar ook voor op het werk en bij feestjes. Ik juich die trend alleen maar toe. Zo doe ik dat zelf ook al lange tijd.
Belgische schoenontwerpers
Ik weet niet zoveel over Belgische schoenontwerpers en zeker niet in vergelijking met de situatie in Nederland. Het enige wat ik weet is dat we in België zeer bekende en getalenteerde schoenontwerpers hebben, zoals Martin Margiela (Tabi schoen) en Dirk Bikkembergs die in het buitenland erg bekend zijn. Maar ik volg de modedesigners niet echt op.
Ik kijk vooral naar mijn Belgische vriendenkring, mijn zussen, familie enzovoort. In het algemeen koopt iedereen in België toch wel een aantal paar nieuwe schoenen per jaar en je ziet zelden afgesleten schoenen. Niemand heeft echt ooit het gevoel genoeg schoenen te hebben (maar die hebben we zeker wel!) Het is net zoiets als kleren. We hebben immers nooit het gevoel dat er niet nog een kledingstuk bij kan. Vaak wordt zeker voor een feest of een speciale gelegenheid een nieuw paar schoenen aangeschaft.
Ik zie bij de verschillende generaties wel een verschil in stijl en keuze. Jongeren van nu dragen veel meer geklede schoenen dan wij vroeger en zij tutten zich ook over het algemeen meer op. Jonge meisjes dragen soms outfits en schoenen, waarin wij vroeger niet gezien wilden worden. Eind jaren 80 was het bij ons de trend om zo jongensachtig mogelijke schoenen te dragen. Dus daar kwamen geen hakken aan te pas. Het waren platte, stevige schoenen met veters en ze hadden geen flashy colours. De Belgische jongeren vandaag volgen vaak een trend als het om schoenen gaat: soms is een bepaalde soort schoen populair en je ziet dan echt iedereen met die schoenen lopen. Zo was recentelijk de stoffen sneaker met witte zool(all stars type schoenen) de trend. Echt alle jongeren liepen daar mee, zomer en winter. Onder volwassenen zie je zelden dat een trend zich zo breed verspreid. Er is wel een algemene modetrend maar iedereen doet toch meer zijn eigen ding.
Tekst: Kathleen
Beeld: Kathleen